Wim kreeg deze prachtige bos lelies van zijn zusje.
Heel mooi, ze moesten nog helemaal uitkomen.
Voorzichtig in een vaas en genieten maar.
Tot Wim gisterenavond zei: 'Die bloemen moeten weg!' Hij kon niet tegen de zware geur.
Wat nu? Zo'n mooie en kostbare bos gooi je niet weg. Op de tuintafel op het terras? Daar stond de wind net op, jammer als de vaas om zou waaien en kapot vallen.
Toen hebben we de bos met vaas en al in een emmer gezet en bij de voordeur op een boomstam gezet, die daar altijd al staat meestal met iets van een plant erop.
Gisteren tegen schemertijd heb ik foto's gemaakt, niet het mooiste licht, maar voor als de boel onverhoopt zou omwaaien. Dan zou ik kunnen zeggen: 'Gelukkig hebben we de foto's nog!'
Vanmorgen door het erker zij raampje weer een fotootje gemaakt.
Ze staan nog. Staan ze er niet prachtig bij? Wel de lusten, niet de lasten.
Zo kunnen we de bloemetjes nog wel eens vaker buitenzetten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten